Mimar Gizem Cabaroğulları’nın kaleminden

Doğa olayını afet olarak yaşamış bizler 31 Mart 2024 tarihinde seçim gününü yaşarken, Leylekler Milleyha Kuş Cennetinde Hz.Zuhur türbemizin üzerinde adeta semaha dönmekteydiler.

Bu adeta doğa olayını afete dönüştürmeyecek değişim geldi demekti. Leyleklerin ilçeye girişi getirdikleri huzur ve bahar enerjisi aklıma bu hikayeyi getirdi.

Leylek kardeşe sorular:

– “Ey Leylek kardeş! Sen niye gagalarını hem yere bakarak hem göğe bakarak, birbirine vurursun?”

– “O benim zikrimdir, gagalarımı semâya ve arza döndürerek birbirine vururum.

Semâya bakarak, “sensin sensin, göklerin sahibi sensin” yere bakarak “sensin sensin, yerlerin sahibi sensin” diye seslenirim.”

Hadid Sûresi 5: “Lehu mulkus semâvâti vel ard” “Göklerin ve yerin sahibi O’dur.”

– “Ey Leylek kardeş! Sen neden göç edersin, hiç yorulmaz mısın?”

– “Benim hicretim budur, insana “sen ölümlüsün sakın unutma, bir gün gelecek fâni dünyadan göç edeceksin” diye hatırlatırım.”

– “Ben yeryüzünde yaşarım ama gökyüzünde uçarım. İn- san da fenânın ve bekânın sırrına ermelidir. Hakk yolunda yol alan asla yorulmaz, ben ne kadar uzun uçsam da yorulmam.”

– “Ey Leylek kardeş! Sana neden leyleğin ömrü lak lak yapmakla geçer, demişler?”

– “Ben her zaman ses çıkarmam, gagalarımdan ses çıkardığımda, sadece Hakk’a “sensin ya Rabbim, sensin ya Rabbim” diye seslenirim.”

– Kâmil insanların sözlerini herkes anlayamaz, onların sözleri çoğuna laklak gelir, bende insanoğluna seslenirim; laklak diye duyma içindeki hikmeti ara, derim.”

– “Ey Leylek kardeş! Senin için sevgisi, merhameti güçlüdür derler, nedir bunun hikmeti?”

– “Ben tek eşli yaşarım, yuvama sadığım, yavrularımı eğitirim, onlara uçmayı, beslenmeyi, göç etmeyi öğretirim, davranışlarım hep böyledir.”

– “Ey Leylek kardeş! Neden Leylek yavruları dışkılarını yu- valarının içine değil, dışına yaparlar?”

– “Ben yavrularıma; yediğin sofraya ihanet etmeyin, temiz olun, sadık olun, yuvanıza pislemeyin, diye öğretirim.”

– “Ey Leylek kardeş! Yuvanı neden hep insanların yaptığı binaların üstüne ya da insanların göreceği yüksek yerlere yaparsın?”

– “İnsanlar, yuvanın kıymetini, sadakati, paylaşmayı, yardımlaşmayı, yavrularını ilim ve irfanla yetiştirmeyi öğrensinler, Allah’ı anmayı unutmasınlar diye yuvalarımı onların göreceği şekilde yaparım.”

– “Peki, Leylek kardeş! Sana son bir soru sorabilir miyim?” – “Buyur Âdemoğlu!”

– “Leylek kardeş, bizlere öğüdün ne olur?”

– Doğa anana iyi bak, ona iyi davran, o sana tüm gıdalarını veriyor, eğitimini hayat okulundan al, ilimden irfandan asla ayrılma, birliğini ve beraberliğini koru, yerlerin ve göklerin sahi- bini unutma.”

– “Çok teşekkür ederiz Leylek kardeş.” 

Bu hikaye ile başkanlık koltuğuna oturan Emrah KARAÇAYI ve ekibini tebrik ediyorum. Leyleğin öğüdünün zorlu olan yollarını kolaylaştıracağını biliyorum.

“Leyleğin ömrü laklakla geçer” sözünden anlaşılması gereken şey ise:

Mürşid-i Kâmil’ler hayatlarını Hakk’ı anmakla geçirirler.

Hakk dilini, benlik dilinde kalanlar duyamazlar, anlayamazlar.

Hakikatin sözlerini anlayamayanlar, o sözlere lakırtı demişlerdir.

Hakk sohbetlerini anlayamayanlar ya da duydukları sözler kendi inançlarına uymayanlar, sohbet edenler hakkında lakırdı yapıyor demişlerdir.”(alıntı)

İşte doğa olayının böyle büyük bir afete dönüşmesinin arkasında ki en büyük neden bu bakış açısı değil mi? Toprağa, suya, havaya, ateşe, ağaca, hayvana, bitkilere ihtimam gösterelim onlarla birlikte bu dünyadayız söylemlerini “LAK LAK “ olarak gören zihniyetin sonucunu yaşamadık mı?

Leylekler adeta hadi birlikte olalım diyorlar. ARTIK BİRLİKTE MİYİZ?