Samandağ‘da okullarımızda ve çevremizde giderek artan bir sorun olan akran zorbalığı, çocuklarımızın güvenliğini ve psikolojik sağlığını tehdit ediyor. Bu, sadece itme, vurma gibi fiziksel şiddetten ibaret değil; sözlü taciz, dışlama, dedikodu yayma ve siber zorbalık gibi farklı biçimlerde de kendini gösteriyor.

Görünürde masum gibi duran bu davranışlar, aslında zorbalığa maruz kalan çocukların hayatında derin ve kalıcı izler bırakıyor. Okula gitmekten korkma, akademik başarının düşmesi, sosyal izolasyon, depresyon ve kaygı bozuklukları, zorbalık kurbanlarının sıkça yaşadığı problemler arasında yer alıyor. Hatta bazı durumlarda bu travmatik deneyimler, ileri yaşlarda bile bireyin yaşam kalitesini olumsuz yönde etkiliyor.

Bu sorunla mücadele edebilmek için atılması gereken adımlar, yalnızca bireysel çabalarla sınırlı kalmamalı. Aileler, öğretmenler, okul yönetimleri ve yerel yönetimler iş birliği içinde hareket etmeli.

Akran Zorbalığının Önüne Geçmek İçin Neler Yapılabilir?

1. Farkındalık ve Eğitim: Okullarda öğrencilere, öğretmenlere ve velilere yönelik akran zorbalığı seminerleri düzenlenmeli.

Zorbalığın ne olduğu, çeşitleri ve olası sonuçları hakkında bilgilendirme yapılmalı.

Öğrencilere empati, problem çözme ve iletişim becerileri kazandırmaya yönelik atölye çalışmaları düzenlenmeli.

2. Açık İletişim Kanalları: Okullarda öğrencilerin yaşadıkları sorunları güvenle paylaşabilecekleri güvenilir bir yetişkin ağı oluşturulmalı.

Zorbalık olaylarının kolayca bildirilebileceği anonim bir ihbar sistemi veya danışmanlık hattı kurulabilir.

3. Okul Politikaları ve Müdahale Planları: Okulların akran zorbalığına karşı net bir politikası olmalı ve bu politika tüm öğrenciler, veliler ve personel tarafından bilinmeli.

Zorbalık olayları yaşandığında uygulanacak adımlar (örneğin, soruşturma, arabuluculuk, disiplin cezaları) önceden belirlenmeli.

Zorbalık yapan öğrenciye sadece ceza vermek yerine, davranışlarının altında yatan nedenleri anlamaya ve ona rehberlik etmeye odaklanılmalı.

4. Ailelerin Rolü: Veliler, çocuklarıyla açık ve dürüst bir ilişki kurarak onların yaşadıklarını anlamaya çalışmalı.

Çocuklarının zorbalığa maruz kalıp kalmadığına dair belirtilere (okula gitmek istememe, arkadaş ilişkilerinde değişiklik, karamsarlık) dikkat etmeli.

Eğer çocukları zorbalık yapıyorsa, bu davranışın kabul edilemez olduğunu anlatmalı ve bu durumu düzeltmek için okulla iş birliği yapmalı.

Ümit Dadük Sağaltıcı